Seizoensafsluiting richting het linkerrijtje?

Nadat in eerdere wedstrijden de mannen van TC Twente 3 in de 3eDivisie Noord alle windstreken van het land hadden gezien was het op 12 augustus tijd voor de seizoensafsluiting in Ouderkerk aan de Amstel, bij Amsterdam, dit jaar omgedoopt tot Perskindol Triathlon 020. Op zich stonden ze in de rangschikking al op een redelijk veilige plek, maar het zou mooi zijn als dat dan ook in het linkerrijtje zou kunnen.

De wedstrijd werd gehouden in de vorm van een teamrelay over de angstaanjagend korte afstand van 250 meter zwemmen, 5 kilometer fietsen en 1.5 kilometer lopen gevolgd door een ferme klap om het volgende teamlid in het water te lanceren, oftewel het beloofde een bloedharde strijd te worden. De groene brigade werd bij deze gelegenheid gevormd door de ervaren mannen Wouter Andringa en Arjan Glandrup, aangevuld met de hongerige divisierookies Joram Hoekman en Hans Dat.

De blauwalg, welke door zijn plaats op de gastenlijst het eerdere Perskindol-feestje in Rotterdam al deed omzetten in een run-bike-run, leek er de voorkeur aan te geven om zijn gezicht nu eens daadwerkelijk in Ouderkerk te laten zien. Maar net toen de TCT-mannen daardoor hun kansen zagen toenemen (wat blijft het toch met dat zwemmen), bleek deze blauwalgfamilie nog niet in levensbedreigende aantallen de plas te hebben bereikt, waardoor er gewoon gezwommen ging worden.

De bovengenoemde rookies die ruim op tijd aanwezig waren hadden even wat nerveuze momenten of ook de rest de weg naar het juiste Ouderkerk wel had weten te vinden. Maar toen ook het meer ervaren deel was aangekomen en ook de wedstrijdtactiek was besproken (gewoon doen en geen wetsuits) konden we, omringd door de andere teams, het water ingeschoten worden.

Het bleek een lastige race te worden. Een stevige bries zorgde ervoor dat met name de gehoopte snelle fietstijden niet haalbaar waren. Al bij het eerste onderdeel werd het deelnemersveld behoorlijk uit elkaar getrokken, waarbij Wouter als 19e uit het water kwam. Ondanks een valpartij in het vervolg van de wedstrijd kon Wouter nog oprukken naar een 12e plaats. Arjan kon vervolgens met name lopend (dankzij een miraculeuze sprinttraining die donderdag ervoor?) en fietsend nog stijgen naar een 11e plaats. Overigens zeer veel respect voor de toeschouwers, want door de tijdsverschillen op dit compacte parcours leek het voor de neutrale toeschouwer inmiddels meer op een kippenhok van door elkaar heen stormende triatleten, waarin nauwelijks meer te volgen wat er nou gebeurde.

Joram wist het vervolgens te presteren om zich met een dusdanige sprint in het water te lanceren dat hij compleet buiten adem nog bijna door de reddingsbrigade uit het water gehaald moest worden. Dit bleek gelukkig niet nodig, omdat Joram, zoals hij later aan onze verslaggever ter plaatse verklaarde, “de stem van John Roring hoorde die hem maande tot kalmte”. Dit bleek een aardige strategie, hoewel daarna nog wel even de enige boei werd geschampt, en ondertussen al een stuk of 5 teams lachend langszij was gekomen. Fietsen was daarna steady, wissels een leerpuntje en lopend konden nog 3 teams nog worden bijgehaald die waarschijnlijk nog druk aan het lachen waren van het zwemmen en zodoende niet zo scherp meer waren. Tot slot was het aan de debuterende Hans om het af te ronden, waarbij hij mede door het inmiddels wat onrustige water en stevige buien een aantal mensen voorbij moest laten gaan.

Hoewel de mannen van de groene brigade als leeuwen hebben gestreden, bleek dat op Hellas helaas vandaag geen maat stond, en dat wij ons tevreden moesten stellen met een 16e plaats van de dag en daarmee een 15e plek in de eindrangschikking. Een enigszins spijtige bijkomstigheid daarbij was evenwel dat we vlak voor de finish nog door onze concullega's van Trios werden ingehaald, die zichtbaar hevig geëmotioneerd waren door deze overwinning (op ons). Door het wispelturige wedstrijdverloop hebben we het toch met een plaats in het rechterrijtje moeten doen, maar al met al hebben we toch zeer genoten, en kijkt iedereen alweer uit naar volgend seizoen!

Wouter van der Waal